BHV bij TU Delft: ‘Wij maken het verschil’

Sebastiaan Star is safety en security manager bij de TU Delft. Op piekmomenten zijn er zo’n 35.000 mensen op dit terrein aanwezig. Twee jaar geleden zette hij een nieuwe BHV-structuur op. Welke keuzes heeft hij daarin gemaakt? En wat zijn de lessons learned van de coronacrisis?

Sebastiaan Star werkt al ruim 22 jaar voor de TU Delft. De eerste 20 jaar was hij werkzaam als ICT’er. Daarnaast werkt hij voor de brandweer van de veiligheidsregio Rotterdam – Rijnmond. Twee jaar geleden besloot hij om de overstap te maken naar safety en security. “De TU Delft heeft de grootte van een kleine stad”, vertelt hij. “Het terrein is maar liefst 160 hectare groot en het bestaat uit zo’n 45 gebouwen. Er lagen een aanzienlijk aantal dossiers op het gebied van safety en security te wachten. Dit leek me een mooie, nieuwe uitdaging die goed bij mij past.”

Hoe was de bedrijfshulpverlening geregeld voordat jij startte?
“Decentraal. De TU Delft heeft 8 faculteiten. Deze hebben allemaal hun eigen BHV’ers, zorgden soms zelf voor de opleidingen en kochten hun eigen middelen in. We kwamen al snel tot de conclusie dat dit beter, goedkoper en efficiënter kon door de opleidingen en de inkoop van de middelen centraal te regelen. De BHV’ers blijven decentraal georganiseerd, maar worden nu wel centraal gefaciliteerd.

Ik heb hiervoor het team Campusveiligheid opgezet. Twee leden van dit team zijn verantwoordelijk voor de bedrijfshulpverlening, twee voor de beveiliging. En ik ben zelf verantwoordelijk voor het geheel. Daarnaast sturen we een meldkamer aan die 24/7 bereikbaar is.”

Welke stappen heb je als eerste gezet om de bedrijfshulpverlening te verbeteren?
“We zijn op zoek gegaan naar één aanbieder die alle opleidingen kon verzorgen voor de 450 BHV’ers. Dit hebben we met een aanbesteding gedaan. Wij hebben voor BHV.nl gekozen omdat zij alle opleidingen konden verzorgen en ons konden ontzorgen. Zij hebben niet alleen BHV-opleidingen, maar bijvoorbeeld ook EHBO en omgaan met gevaarlijke stoffen.

En ik vind het een groot pluspunt dat zij een portaal hebben waarmee ze communiceren met onze BHV’ers over hun geoefendheid en waarin zij voor ons de administratie bijhouden. Dat zorgt ervoor dat wij daar minder omkijken naar hebben.”

Hoe is de opleidingsstructuur ingericht?
“Alle BHV’ers volgen natuurlijk hun verplichte opleidingen waarmee ze hun certificaat geldig houden. Daarnaast zijn ook onze beveiligers opgeleid tot en met het niveau van ploegleider. Dit zorgt ervoor dat we ook aan de randen van de dag altijd voldoende BHV’ers beschikbaar hebben.

Naast de verplichte opleidingen verzorgen we drie keer per jaar een gebouwgebonden oefening. Zo worden de BHV’ers wegwijs in hun eigen pand. Ze worden dan bovendien gewezen op de specifieke risico’s in het gebouw.

En we hebben regelmatig gebouwoverstijgende oefeningen. Veel gebouwen zijn met elkaar verbonden. Bij een evacuatie worden de mensen ook naar de naastgelegen panden geleid. Deze oefening doen we met meerdere BHV-teams tegelijk.”

Moeten de BHV’ers regelmatig in actie komen?
“Ja. De TU Delft heeft de grootte van een kleine stad. En zoals in elke stad gebeurt er wel eens wat. Je moet dan denken aan een kleine brand of kleine ongevallen. De BHV’ers zijn prima toegerust om te handelen bij kleine incidenten. Maar we maken natuurlijk ook wel eens ernstigere dingen mee. We hebben het afgelopen jaar bijvoorbeeld twee keer een reanimatie gehad. De BHV’ers hebben toen precies volgens het boekje gehandeld. Mede daardoor hebben de slachtoffers dit overleefd.”

Dat lijkt me een heftige gebeurtenis, ook voor de BHV’ers. Hoe hebben jullie hen zo goed mogelijk ondersteund?
“In de eerste plaats door ervoor te zorgen dat alles goed geregeld is. Alle incidenten komen altijd binnen via ons alarmnummer 88888. De centralisten zorgen er dan voor dat de juiste BHV’ers opgeroepen worden. De BHV’ers zijn vaak het eerste ter plaatse en kunnen meteen handelen. Bij grote incidenten schakelt de meldkamer ook de hulpdiensten in. En bij een reanimatie zorgen ze ervoor dat de AED snel ter plaatse is.

En we blijven aangehaakt. Via de meldkamer luisteren en lezen we mee. Bij ernstige incidenten komt er ook iemand vanuit het team Campusveiligheid ter plaatse. Hij of zij is dan het aanspreekpunt voor de hulpdiensten. De BHV’ers die betrokken waren bij de reanimatie hebben naderhand ook een gesprek gehad met ons bedrijfsopvangteam.”

Hoe kijken BHV’ers over het algemeen terug op dat soort ingrijpende gebeurtenissen?
“Onze ervaring is dat ze daar met een goed gevoel op terugkijken. Ze zijn blij dat ze iets hebben kunnen betekenen. Ik ben ervan overtuigd dat onze ondersteuning en ons bedrijfsopvangteam eraan bijdraagt dat mensen er op een goede manier op terug kunnen kijken.”

Vanwege de coronapandemie hebben we een bijzonder jaar achter de rug. Wat betekende dit voor de BHV-organisatie?
“Dat we geen gebouwgebonden en gebouwoverstijgende oefeningen meer konden doen. Gelukkig konden de gewone BHV-trainingen wel gewoon doorgaan, al was het in een aangepaste vorm. Zo konden de BHV-ers hun certificering geldig houden.

En we zijn meer online gaan doen. Dat is ons goed bevallen. We hebben bijvoorbeeld online oefeningen gehouden. Dit waren oefeningen voor steeds 8 BHV’ers. Maar omdat het online was, konden meer mensen meekijken. Zij kregen een vragenlijst en werden zo geprikkeld om actief mee te denken.

Het bijzondere aan de oefening was dat de deelnemers benoemden wat ze gingen doen. Dat stimuleerden hen om goed over de procedures na te denken. Als de coronacrisis straks helemaal voorbij is, willen we dit soort online ontruimingsoefeningen blijven doen omdat dit een goede manier is om de procedures te oefenen. Dit is krachtig in combinatie met live trainingen.”

Heeft corona meer goede ervaringen opgeleverd?
“Jazeker. Een professor van de TU Delft heeft een online seminar gehouden over ontruimen. Dat was een groot succes. Op het hoogtepunt waren 175 mensen ingelogd om naar haar verhaal te luisteren. We willen meer van dit soort seminars gaan houden over interessante thema’s, omdat dit een leuke manier is om mensen meer over BHV te laten leren.”

Je doet dit werk nu 2 jaar. Hoe kijk je terug op de afgelopen 2 jaar? Ben je blij dat je de overstap gemaakt hebt?
“Ja. In mijn vorige baan, als ICT’er, opereerde ik altijd op de achtergrond. Nu maken we echt het verschil. Bij incidenten, groot of klein, komt het er echt op aan. Neem bijvoorbeeld die twee reanimaties. Die zijn goed verlopen, omdat de BHV’ers goed getraind waren en uitgerust met de juiste middelen. En de slachtoffers kunnen nu weer verder met hun leven. Het is bijzonder dat je dat voor mensen kunt betekenen.”

Meer lezen? Laat je dan ook inspireren door de aanpak van Zuyd Hogeschool