ARQ IVP zoekt een crisisadviseur: ‘Dit is echt de baan van mijn leven’

Crisisadviseur Ine Spee gaat gedeeltelijk met pensioen en daarom zoekt ARQ IVP een extra crisisadviseur. Waarom is het interessant om op deze functie te solliciteren? ‘Vanwege de dynamiek’, zegt Ine. ‘En omdat het waardevol is dat je na een heftige gebeurtenis echt iets voor een organisatie kunt betekenen.’

ARQ IVP geeft psychosociale ondersteuning aan organisaties na een crisis of een andere heftige gebeurtenis. Ine Spee werkt al 10 jaar als crisisadviseur voor ARQ IVP. Zij kan dus als geen ander vertellen hoe het is om voor deze organisatie te werken.

“Ik houd van de dynamiek”, vertelt ze. “Ik houd ervan dat de telefoon kan gaan en dat er dan van mij verwacht wordt dat ik meteen voor een organisatie klaarsta. We worden meestal gevraagd om ondersteuning te geven aan organisaties in Nederland. Maar er zitten ook wel eens buitenlandse klussen bij. Ook worden we vrijwel altijd ingezet als er een grote crisis is in het land, zoals bij de MH17-ramp of de tramaanslag in Utrecht. We hebben dan een rol in het nationale crisisoverleg. We adviseren over de psychosociale kant van de crisisaanpak.”

Dat klinkt als een prachtige baan. Wat deed je voordat je bij ARQ IVP ging werken?
“Mijn roots liggen in het onderwijs en later in het onderwijsadvies. Ik heb veel gedaan rond de begeleiding van leerlingen. Er kwamen in die tijd verschillende vragen over verdriet en rouw op mijn pad.

We hebben toen besloten om een calamiteitenteam op te zetten om scholen te ondersteunen en onze ervaringen met andere scholen te delen. Ik was de projectleider van dat team en ik merkte dat mijn hart naar dit crisiswerk uitging.”

Wat maakte dat werk voor jou zo bijzonder?
“Dat heeft vooral met mijn persoonlijke achtergrond te maken en het overlijden van mijn 4-jarige zoon. Ik zag in die tijd wat een leerkracht in zo’n situatie voor ouders en leerlingen kan betekenen. Tegelijkertijd zag ik ook hoe moeilijk leerkrachten het soms vinden om met dit soort thema’s om te gaan. Ik vond het mooi dat ik hen handvatten kon bieden, zodat zij in staat waren om hun rol op een goede manier te vervullen en kinderen en ouders weer op weg te helpen. Want het leven gaat door…”

Waarom heb je besloten om voor ARQ IVP te gaan werken?
“Ik heb lang in en rond het onderwijs gewerkt en ik wilde graag nieuwe werelden ontdekken. Bij ARQ IVP kreeg ik de kans om hetzelfde type werk voor andere sectoren te doen. Ik merkte dat veel van mijn opgedane ervaringen zeer bruikbaar waren in andere contexten en dat er soms ook overeenkomsten in de cultuur zijn. Bij de geüniformeerde diensten voelde ik me vaak meteen thuis omdat de cultuur en collegialiteit zo op die van het onderwijs lijken.

Tegelijkertijd leer je bij ARQ IVP ook telkens nieuwe sectoren kennen. We kunnen bijvoorbeeld plotseling een vraag krijgen van een ziekenhuis, casino of van een grote winkelketen die ondersteuning nodig heeft na een gewelddadige overval. Het is interessant om bij al die verschillende organisaties een kijkje te krijgen in hun keuken.”

Wat kunnen jullie na een crisis of een andere heftige gebeurtenis voor zo’n organisatie betekenen?
“We kunnen aangeven wat het team nodig heeft om er weer bovenop te komen. Gelukkig ontwikkelt slechts een klein deel van de mensen PTSS na zo’n heftige gebeurtenis. Maar vrijwel iedereen heeft erkenning en aandacht nodig. Ook is het belangrijk om mensen na zo’n gebeurtenis te monitoren. We kunnen teamleden en leidinggevenden in hun kracht zetten zodat ze elkaar beter kunnen ondersteunen. We baseren ons bij deze aanpak op de wetenschappelijke kennis van de kenniscentra van ARQ.”

Kun je een voorbeeld noemen van een klus die je erg is bijgebleven?
“Ja. Toen ik pas drie dagen in dienst was, kwam er een bijzondere opdracht op mijn pad. We werden gevraagd om in Arizona een groep piloten in opleiding te ondersteunen die net een medestudent verloren hadden. Na dat ongeluk hadden ze ook nog een bijna-ongeval meegemaakt.

Ik ben daar samen met een ervaren collega naartoe gegaan. We hebben veel groepsgesprekken en individuele gesprekken met hen gevoerd, bijvoorbeeld over de angst om weer te gaan vliegen of juist de wil om toch weer de lucht in te gaan.

Het was een groep die dicht bij mij stond, omdat ik net uit het onderwijs kwam. Het ging om jongvolwassenen tussen de 19 en 25 jaar. Het was fijn om hen vooruit te kunnen helpen. Het feit dat we mochten werken in zo’n aparte omgeving, midden in de woestijn, maakte het extra bijzonder.”

Zijn er meer gebeurtenissen die je echt zijn bijgebleven?
“Ja, het verdriet na de MH17-ramp. Tijdens die ramp kwamen de emoties heel hard bij me binnen, want de ramp was zo groot. Op de eerste nabestaandenbijeenkomst waren meer dan 1000 mensen. De mensen waren boos, verdrietig en wanhopig. Het was alsof alle emoties op die locatie samenbalden.

We hebben toen bijvoorbeeld met het (soms jonge) horecapersoneel gesproken. Zij wisten zich geen raad met al die emoties. We hebben tegen hen gezegd: ‘Het is al zo fijn dat je er bent en dat je hen iets te drinken geeft. Dat is al waardevol’.

Ook ben ik in Zuid-Korea geweest om een team te ondersteunen dat een heftige gebeurtenis had meegemaakt tijdens de Olympische Spelen. Het is al bijzonder om voor je werk naar Zuid-Korea te gaan. Daar heb ik ook iets kunnen zien van de Olympische Spelen. Dat maakt het extra speciaal.”

Jullie zoeken een crisisadviseur. Waarom zou je anderen adviseren om op deze functie te solliciteren?
“In de eerste plaats omdat je in een superleuk team terecht komt. We hebben een klein team met gepassioneerde mensen. Het is een platte organisatie met vrijwel geen hiërarchie. Ik heb dat altijd als prettig ervaren.

Het is bovendien een baan waarbij ik vanaf het eerste moment het gevoel heb gehad dat ik in mijn kracht werd gezet. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik mijn eigen accenten mocht leggen.”

In de vacaturetekst staat dat jullie een ervaren collega zoeken. Wat voor ervaring moet je hebben om dit werk goed te kunnen doen?
“We zoeken iemand die meerdere jaren ervaring heeft op het gebied van crisis, opvang en nazorg. Je hoeft niet een specifieke functie te hebben gehad en we vragen ook niet om ervaring in een specifiek domein. Het gaat er vooral om dat kandidaten een bepaalde mate van senioriteit hebben. Als crisisadviseur praat je met mensen op alle niveaus binnen een organisatie. Je zit dus ook regelmatig met bestuurders aan tafel. Het is belangrijk dat je een gelijkwaardige gesprekspartner voor hen bent.

Het is overigens niet zo dat je alle inhoudelijke kennis al in huis moet hebben. Je komt namelijk in een zeer professionele omgeving te werken. Bijna alle collega’s hebben psychologie gestudeerd en ik werk veel met de collega-onderzoekers van het ARQ kenniscentrum Impact van rampen en crises samen. De wetenschappelijke kennis die daar wordt vergaard, is de basis van ons werk. Deze inhoudelijke kennis leer je terwijl je voor ARQ IVP werkt.

Het is veel belangrijker dat je over bepaalde vaardigheden beschikt. Je moet bijvoorbeeld ondernemend zijn, lef hebben en stressbestendig zijn. Daarnaast is het belangrijk dat je kansen in de samenleving ziet waar we als organisatie iets kunnen betekenen.”

Een onderdeel van de functie is dat je aan acquisitie doet. Hoe heb jij dat ervaren?
“Ik vind dat leuk om te doen en dat komt vooral omdat we diensten aanbieden waar ik voor 100% achter sta. Daardoor is het gemakkelijk om daar met enthousiasme over te praten.

We bieden organisaties bijvoorbeeld Mental Check Up-gesprekken aan. Dit zijn persoonlijke gesprekken met medewerkers die te maken hebben gehad met een heftige gebeurtenis, agressie of veel stress. De gesprekken helpen om hun weerbaarheid te vergroten. Het is een cadeautje als een werkgever zijn werknemers zo’n gesprek gunt. Het voelt voor mij goed als ik een werkgever een mooi ondersteuningspakket kan verkopen, omdat ik weet dat zijn medewerkers daar veel aan hebben. Ik weet dat ik daarmee de wereld weer ietsjes beter maak.”

Je gaat nu zelf minder werken. Waar ben je het meest trots op, als je terugkijkt op de afgelopen 10 jaar?
“Ik ben trots op de manier waarop we het thema ‘bedreigde en beveiligde mensen’ op hebben gepakt. We hebben onderzocht wat de psychosociale impact is als je bedreigd en beveiligd wordt. We hebben aanbevelingen gedaan en er zijn goede ondersteunende gesprekken voor deze doelgroep gekomen, zodat beveiligde en bedreigde mensen de stress beter aankunnen.”

En waar ben je het meest dankbaar voor, als je terugkijkt op de afgelopen jaren?
“De prachtige gesprekken die ik door al die jaren heen met mensen gevoerd heb. Je maakt in dit werk echt verbinding met elkaar. Je kunt iets voor anderen betekenen door er voor hen te zijn, door vragen te stellen, door psychosociale informatie te geven en bijvoorbeeld door groepsgesprekken op gang te brengen. Ik heb de afgelopen jaren veel mooie contacten gelegd. Daar zitten pareltjes bij. Ik kijk daar met een goed gevoel op terug.”