Interview
Verwachte leestijd:
2 min
Joop Franke over BCM: ‘Het is mijn hobby, missie en passie’
Joop Franke wordt veelal gezien als dé grondlegger van BCM in Nederland. Een eer die hij zelf wat te veel vindt. Waar komt zijn passie voor BCM vandaan? En hoe heeft hij dit op weten te zetten? In een serie interviews vertelt hij zijn verhaal.
Joop’s passie voor BCM begon bij twee grote calamiteiten. De eerste was in 1972 toen hij voor een non-profit organisatie werkte (zie kader). De tweede was begin jaren ’80, toen hij inmiddels de overstap had gemaakt naar een computerservicebureau.
De eerste grote calamiteit
In 1972 werd de organisatie waar Joop Franke voor werkte getroffen door een grote computercalamiteit. Uitwijkcentra bestonden toen nog niet en vanwege de vertrouwelijkheid van de data was uitwijken naar een organisatie met een gelijkwaardig systeem niet direct mogelijk.
Toen de nood te hoog opliep en de eindgebruikers begonnen te klagen, werd er een uitzonderlijke toestemming gegeven om uit te wijken. Het niet kunnen beschikken over actuele data maakte besluitvorming zeer lastig of zelfs onmogelijk.
“Bij de organisatie waar we inhuisden, maakten we gebruik van de overcapaciteit van hun systeem”, vertelt Joop. “Daardoor was het mogelijk om tussen 17.00 uur ’s middags en 5 uur ’s ochtends alsnog de informatie te verwerken en beschikbaar te stellen aan de eindgebruikers.
“Dat was een fantastisch bedrijf", vertelt hij. “Wij verzorgden de informatieverwerking, zoals de salarisverwerking en energiebetalingen, voor bijvoorbeeld waterschappen, energiebedrijven en ziekenhuizen. Dit ging goed tot op een maandag om 10.00 uur 's ochtends de mainframe ermee ophield. Ik weet nog dat onze technicus zei: ‘over 10 minuten werkt het weer'. Uiteindelijk duurde het 14 dagen voordat alles weer op orde was.”
Wat betekende deze calamiteit voor jullie klanten?
“Dat ze 14 dagen lang geen toegang hadden tot hun informatie. Ik heb er geen zicht op wat dat voor hen betekende, maar ik kon het me wel indenken. De gevolgen voor ons bedrijf waren immens.
Na deze calamiteit zagen we onze orderportefeuille slinken. Voorheen werkten we in drie ploegen. Na deze calamiteit werden de nachtdiensten steeds korter. Onze reputatie was geschaad en klanten gingen contracten opzeggen. Ons bedrijf zakte steeds verder weg.
'De ellende voor de medewerkers was enorm'
Op een gegeven moment kwam er een reorganisatie. De gezonde delen van het bedrijf gingen door. De collega's die voor de ongezonde delen werkten, waren hun baan kwijt. In die tijd was je na je 40ste uitgerangeerd voor de arbeidsmarkt."
Deze calamiteit heeft jou diep geraakt. Waarom?
“Omdat ik zag wat het met de mensen deed. Veel van mijn collega's kwamen op straat te staan. We zaten midden in een economische crisis waardoor ze vaak geen nieuwe baan meer konden vinden.
Ook zelf dreigde ik in de financiële problemen te komen omdat ik een personeelshypotheek had van 6% terwijl de marktrente inmiddels was gestegen naar 13%. De ellende die dat met zich meebracht voor de medewerkers was enorm. Ook bij mijzelf en mijn echtgenote leverde het heel veel stress op vanwege de onzekere toekomst."
En dat is het begin van jouw passie voor BCM geweest.
“Jazeker. Deze twee calamiteiten hebben mij gevormd. Toen is BCM mijn hobby, missie en passie geworden. Ik wilde dat dit ons nooit meer zou overkomen en anderen waarschuwen wat een calamiteit voor hen persoonlijk kan betekenen op basis van mijn eigen ervaringen.
'Samen hebben we de eerste BCM-methode ontwikkeld'
Ik heb toen een baan gevonden bij het toenmalige Computer Uitwijk Centrum in Lelystad. Samen met een collega heb daar ik de eerste BCM-methode ontwikkeld. Die methode was erop gericht om proactief op zoek te gaan naar de bedreigingen van een organisatie. We hebben ook in kaart gebracht hoe we die risico's konden verminderen en hoe we de schade konden beperken, als een organisatie toch geraakt zou worden. We keken naar de organisatie als geheel en niet naar één enkele afdeling.
De methodes die we toen ontwikkelden zijn vergelijkbaar met de ISO 22301-norm van dit moment.”
Lukte het jullie om jullie klanten ervan te overtuigen dat het belangrijk was om volgens deze methode te gaan werken?
“Dat was niet gemakkelijk, want de markt was er nog niet klaar voor. Toch lukte dat wel omdat we konden vertellen over de calamiteiten die mijzelf waren overkomen.”
En wat was de belangrijkste boodschap die jullie bedrijven meegaven?
“Doe het niet voor jezelf, maar doe het voor de mensen. Natuurlijk wil je als bedrijf dat je reputatie niet geschaad wordt. Maar als je je daar te veel op focust, krijg je al snel het verwijt dat je alleen aan jezelf denkt. Dat werkt averechts.
'Doe het niet voor jezelf maar voor de mensen'
Doe het voor de mensen die door een calamiteit getroffen kunnen worden. En dat gaat verder dan alleen de medewerkers. Een calamiteit heeft vaak ook grote gevolgen voor je andere stakeholders, zoals je klanten. Laat merken dat het je oprecht om hen gaat, dan blijft je reputatie ook in stand.”
Dit artikel is een onderdeel van een serie. Nieuwsgierig naar de andere interviews met Joop Franke? Lees dan ook:
10 december 2020